به نقل از «فرارو»

حقایق عجیب درباره زندگی مردم در عصر ویکتوریایی

تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۸۷۱۱۹

عصر ویکتوریایی، دوران حکومت ملکه ویکتوریا بر بریتانیا (از سال ۱۸۳۷ تا ۱۹۰۱)، با تغییراتی در مُد، طرز نگرش و عادت‌های روزانه همراه بود. اما برخی از قوانین و باور‌های این دوره حالا بسیار عجیب و منسوخ به نظر می‌رسند. در ادامه با برخی از عجیب‌ترین آن‌ها آشنا خواهیم شد.

۱- هیچ دستشویی عمومی‌ای برای زن‌ها وجود نداشت

به گزارش روزیاتو، در عصر ویکتوریایی اگر بانوی متشخصی می‌خواست برای پیاده روی به مرکز لندن برود، هنگام انتخاب مسیر خود باید دقت می‌کرد که جایی برای رفتن به دستشویی داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

معمولاً این کار تنها در خانه‌ی دوستان یا اقوام امکان پذیر بود، چون در شهر هیچ دستشویی عمومی‌ای برای زن‌ها وجود نداشت. آن زمان رفتن به چنین مکانی را برای یک بانو شرم آور می‌دانستند.

دلیلش این بود که در عصر ویکتوریایی زن «فرشته‌ی خانه»، مادر، همسر یا دختر تلقی می‌شد و اعتقاد بر این بود که هیچ دلیلی برای دور شدن او از خانه وجود ندارد و مکان‌های عمومی صرفاً به مردان تعلق دارد.

۲- معیار انتخاب شوهر بر اساس شکل سر مرد بود

در عصر ویکتوریایی ازدواج هدف اصلی زندگی یک زن دانسته می‌شد. البته برای مردان هم ازدواج مسأله‌ی جدی‌ای بود. به همین دلیل، برای انتخاب زن یا شوهر خود باید دقت زیادی به خرج داده می‌شد. کتاب‌ها و راهنما‌های مختلفی منتشر شده بود که حاوی متد‌ها و فرمول‌هایی برای کمک به پیدا کردن یک همسر ایده آل بودند.

مثلاً لویی آلن ووت، نویسنده‌ی انگلیسی، در سال ۱۹۰۲ کتابی به نام «راهنمای کاربردی شخصیت خوانی» منتشر کرد که در آن توضیح داده بود چطور می‌توان از روی شکل بینی یا جمجمه‌ی یک مرد متوجه شد که آیا او همسری وفادار و پدری دلسوز خواهد شد یا خیر. به علاوه، توصیه می‌شد اگر زن و مرد هر دو بینی عقابی داشتند، از ازدواج با یکدیگر خودداری کنند، چرا که این فرم بینی نشانه‌ی لجباز بودن فرد دانسته می‌شد و اعتقاد بر این بود که دو شخص لجباز برای تشکیل خانواده با یکدیگر مناسب نیستند.

همچنین امکان محاسبه‌ی اختلاف سنی ایده آل میان زن و شوهر وجود داشت: برای این منظور سن مرد را تقسیم بر ۲ می‌کردند و سپس عدد به دست آمده را به اضافه‌ی ۷ می‌کردند. مثلاً اگر مردی ۳۰ ساله بود باید یک همسر ۲۲ ساله برای خود پیدا می‌کرد و برای یک مرد ۴۰ ساله، یک همسر ۲۷ ساله مناسب دانسته می‌شد.

۳- قطار را برای سلامت روان مضر می‌دانستند

در دهه‌های ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰، سفر با قطار رواج زیادی پیدا کرد. با این حال، مردم عصر ویکتوریایی قطار را بسیار خطرناک می‌دانستند. آن‌ها معتقد بودند که استفاده از قطار به مغز آسیب می‌زند. به باور آن ها، حرکت‌های ناگهانی قطار و صدای آن می‌توانست باعث حمله‌ی عصبی شود و حتی فرد را به جنون بکشاند.

روزنامه‌ها با نوشتن درباره‌ی رفتار‌های عجیب و غریب زنان و مردانی که حین سفر با قطار عقل خود را از دست داده بودند، به این باور دامن می‌زدند. در مقررات مربوط به راه آهن قید شده بود که «مجانین» باید درون یک کوپه‌ی مجزا ایزوله شوند. خوشبختانه این باور اشتباه درباره‌ی قطار خیلی زود از میان رفت و بریتانیایی‌ها توانستند از این شیوه‌ی نوین، بی دردسر و امن برای سفر بهره‌مند شوند.

۴- برای معاینه‌ی پزشکی از تاریکی و مانکن استفاده می‌شد

برای بانوان ویکتوریایی امکان مراجعه‌ی تنهایی به پزشک وجود نداشت و این کار باید حتماً با حضور همسر زن یا یک همراه انجام می‌شد. به علاوه، زن نمی‌توانست آن قسمت از بدنش که احساس درد می‌کرد را به پزشک نشان دهد و برای این کار یک مانکن در نظر گرفته شد که محل درد را روی آن به پزشک نشان می‌دادند.

معاینه‌ی ناحیه‌ی تناسلی تنها در موارد حاد انجام می‌شد و اگر چاره‌ای جز انجامش نبود، معاینه از روی پارچه یا در یک اتاق تاریک، و یا به کمک یک پرده که پزشک و بیمار را از هم جدا می‌کرد، صورت می‌گرفت.

پرداخت پول ویزیت به پزشکان هم با دردسر همراه بود، چرا که آن زمان اعتقاد بر این بود که مردان متشخص برای پول کار نمی‌کنند. به همین دلیل، نباید پول را به طور مستقیم به پزشک می‌دادند. به جای این کار، باید پول را داخل کاغذ می‌پیچیدند و روی یک میز قرار می‌دادند.

۵- سلامت دوستداران رنگ سبز در خطر بود

در ربع نخست قرن نوزدهم، رنگ سبز زمردی در اوج محبوبیت قرار داشت. این رنگ هم مورد علاقه‌ی مُد دوستانی بود که لباس‌های سبز رنگ به تن می‌کردند و هم بانوان ثروتمندی که این رنگ را برای دکوراسیون داخلی انتخاب می‌کردند.

مشکل، اما این بود که از مواد بسیار سمی‌ای برای درآوردن پارچه ها، فرش‌ها و کاغذ دیواری‌ها به رنگ سبز استفاده می‌شد. این رنگ سبز حاوی آرسنیک بود و مشکلات پزشکی شدیدی ایجاد می‌کرد، اما تازه در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم بود که به این مسأله پی برده شد.

۶- «کمربند وبا» می‌بستند

آن زمان تصور می‌شد دلیل ابتلا به اسهال خونی و وبا، نه مصرف آب آشامیدنی آلوده، بلکه سرد شدن شکم بود. به همین دلیل مردم عصر ویکتوریایی برای پیشگیری از بیماری، از کمربند‌های پشمی یا بافتنی استفاده می‌کردند که به «کمربند وبا» معروف بودند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: فرهنگ ویکتوریا قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل عصر ویکتوریایی رنگ سبز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۸۷۱۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خوش خدمتی عجیب نشریات زنجیره‌ای به دلالان و فراریان مالیاتی دانه درشت

روزنامه‌های زنجیره‌ای به جای حمایت از طرح «مالیات بر عایدی سرمایه» که مسیر سوداگری‌های کاذب و تورم ساز را می‌بندد، در نقش وکیل مدافع دلالان دانه‌درشت به این طرح اصلاحی حمله می‌کنند.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه آرمان در این باره ضمن تحریف اهداف تدوین طرح مذکور نوشت: «اخیرا مالیات بر عایدی سرمایه مورد بررسی مجدد جهت تایید نهائی شورای نگهبان و... قرار گرفت تا نهایتاً به عنوان پایه جدید مالیاتی به مرحله اجرا درآید و بتواند درآمدهای جدیدی را برای دولت تامین کند. اجرای این طرح در شرایط تورمی می‌تواند تعیین نرخ مالیات بر عایدی سرمایه را در زمان واقعی چالش برانگیز کند، چرا که تعیین نرخ واقعی مالیات بر عایدی سرمایه با توجه به تورم لحظه‌ای در شرایط کنونی امکان‌پذیر نیست. برخی از مخالفان اجرای طرح مالیات بر عایدی سرمایه معتقدند، اجرای این طرح به منزله پرداخت مالیات موازی و مضاعف است، زیرا سرمایه‌گذاران بر سود حاصل از فروش یک دارایی و دوباره زمانی که وجوه را برداشت می‌کنند مشمول مالیات می‌شوند و به این ترتیب افراد از سرمایه‌گذاری و فعالیت در حوزه‌های مختلف خودداری می‌کنند و رشد اقتصادی و کارآفرینی و نوآوری در کشور محدود می‌شود، چرا که کسی تمایلی به جدا شدن از پولی که به سختی به دست آورده به دلیل ناکارآمدی سیاست‌های پولی– مالی دولتمردان به نام پرداخت مالیات همزمان با رشد فزاینده تورم را ندارد. اجرای این طرح در شرایط تورمی که حاصلِ سیاست‌گذاری‌های اشتباه دولت است، عادلانه تلقی نمی‌شود. اجرای طرح مالیات بر عایدی سرمایه با مخالفت برخی از فعالان بخش خصوصی مواجه شده است. به گفته این گروه این پایه مالیاتی جدید بیشتر باید برای خودِ دولت در نظر گرفته می‌شد، چراکه با اجرای سیاست‌های اشتباه مالی – پولی باعث رشد فزاینده تورمی شده است».

روزنامه سازندگی هم تیتر نخست خود را به تخطئه طرح مذکور اختصاص داده و نوشت: «مجلسی که روزهای آخر دوره‌ چهار ساله‌اش را می‌گذراند، قانونی را تصویب کرد که براساس آن انتقال املاک، خودرو، طلا و ارز برای اشخاص غیرتجاری مشمول مالیات بر عایدی سرمایه می‌شود. مدافعان طرح معتقدند برای محدودسازی فعالیت‌های سوداگرایانه همچنین رعایت عدالت و حمایت از فعالیت‌های مولد، وضع مالیات بر عایدی سرمایه ضروری است. موافقان طرح بی‌آنکه کاری به ریشه اوج‌گیری تورم داشته باشند معتقدند؛ تقاضای سوداگرانه در کنار عوامل متعددی که موجب نوسان قیمتی در بازار دارایی‌هایی همچون مسکن، خودرو، طلا و ارز می‌شود. این نوسان قیمتی با ایجاد نااطمینانی از یک‌سو و با افزایش قیمت از سوی دیگر موجب اخلال در روند فعالیت‌های اقتصادی شده و تقاضای مصرفی مردم را با مشکل مواجه می‌کند بحث وضع مالیات بر عایدی سرمایه از زمانی که تورم دوباره اوج گرفت در دستور کار سیاست‌گذار قرار دارد. از سال ۱۳۹۶ که فاز جدید تحریم‌ها آغاز شد به علت فقدان دسترسی به منابع ارزی حاصل از فروش منابع نفت و گاز از یک‌ طرف و نبود منابع مالی لازم برای اداره کشور دولت را بر آن داشته تا به فکر راه‌های جدیدی برای تامین منابع درآمدی باشد. یکی از این راه‌ها افزایش وصولی‌های مالیاتی بود. همزمانی شوک‌های وارده به بازارها با حملات سفته‌بازانه باعث سواری گرفتن از یک خطای علت و معلول در این حوزه شده است که گویی شوک بازارها معلول حملات سفته‌بازانه است. درحالی‌ که داستان کاملاً معکوس است و این انتظارات تورمی است که باعث حملات سفته‌بازانه می‌شود و تحریک انتظارات تورمی هم ریشه در سیاست‌های غلط مهار تورم دارد».

یادآور می‌شود پیش از این، روزنامه اعتماد هم مدعی شده بود مالیات، پول زور است و تورم، بدترین مالیاتی است که دولت می‌گیرد. نشریات و رسانه‌های زنجیره‌ای دیگر هم طی چند ماه گذشته به فضاسازی مسموم در این زمینه پرداخته‌اند، از جمله:

- مسابقه دولت و مجلس برای گرفتن مالیات از مردم (روزنامه سازندگی)

- بیراهه مالیاتی عایدی سرمایه (دنیای‌اقتصاد)

-سریال مالیات گرفتن از تورم ادامه دارد؛ با تصویب مجلس، معاملات ملک، خودرو، طلا و ارز مشمول مالیات می‌شود (اعتماد)

-شکستی دیگر در راه است؟ / ماجرای طرح دولت برای اخذ مالیات از فروشندگان ملک (انتخاب)

- سهم‌گیری دولت از دارایی ‏‌های مردم. مهاجرت صاحبان سرمایه شدت می‌گیرد (هم‌میهن)

- مالیات بر تورم، به جای مالیات بر ثروت (شرق)

- مالیات بر عایدی سرمایه، یا سرقت اموال و ثروت مردم؟! (شرق)

- مالیات بر عایدی سرمایه، پایان دلالی، یا کاسبی تازه؟ (روزنامه آرمان ملی)

- مالیات بر عایدی؛ توزیع فقر یا کمدی یا هر دو؟ (انصاف نیوز)

این‌گونه فرار به جلوی نشریات زنجیره‌ای همسو با مدیریت اشرافی، در حالی است که اولا وضعیت ناترازی درآمدها و هزینه‌های عمومی، محصول هشت سال سوء‌مدیریت دولت متبوع این روزنامه است؛ دولتی که کسری بودجه ۵۲ هزار میلیاردی در سال ۱۳۹۲ را به ۴۸۰ هزار میلیارد تومان در سال ۱۴۰۰ رساند و این غیر از میراث ۱۵۰۰ هزار میلیارد تومان بدهی و همچنین اهتمام دولت فعلی به همسان‌سازی بازنشستگان و فرهنگیان و... بوده است. دولت وقت کار را به جایی رسانده بود که می‌گفت حتی نمی‌تواند یک قطره نفت بفروشد اما امروز کشورمان بالای یک و نیم میلیون بشکه نفت می‌فروشد.

ثانیا نرخ تورم در دولت روحانی در حالی به ۶۰ درصد رسید که حداکثر آن در دولت دهم ۳۴ بود و امروز هم با همت دولت به ۴۴ درصد کاهش یافته که هر چند نرخ بالایی است‌، اما از شتاب آن در دولت روحانی کاسته شده است.

ثالثا. تامین بخش عمده‌ای از درآمدهای عمومی از طریق مالیات، رویه متعارف در بسیاری از کشورهای دنیاست. اما هدف از طرح مالیات بر عایدی سرمایه، نه افزایش درآمدهای دولت، بلکه نقطه پایان گذاشتن بر دلالی و سوداگری‌های ویرانگر اقتصاد و سازنده تورم است. سوداگران دانه درشت، از طریق دستکاری و بلوکه کردن عرضه کالاها، موجب انباشت تقاضا و تورم می‌شوند و در واقع، اقدام آنها، ضد تنظیم‌گری و تعادل بخشی به بازار است. بنابراین طرح اخیر، یک اقدام اصلاحی برای جلوگیری از دلالی‌های دانه درشت -با درآمدهای چند صد هزار میلیاردی، مالیات صفر و با کارویژه نابودی تولید- است، و نه تایید و تمدید و تداوم آن. این رویکرد، روشی برای مبارزه با رانت‌خواری و سوداگری‌های غیر مولد و مخرب بازار، و ثبات بخشی و مهار تورم است.

همچنین دولت و مجلس بر این نکته اهتمام داشته‌اند که اصل مالیات‌ستانی را روی اقشار پردرآمد و فراری از مالیات و همچنین فعالیت‌های غیرتولیدی و دلالی متمرکز کنند تا عدالت اجرا شود. و اتفاقا معاملات عادی از این مالیات معاف هستند اما نشریات زنجیره‌ای چنین وانمود می‌کنند که معاملات عادی مردم مشمول مالیات بر عایدی سرمایه خواهد شد!